หนังมินิซีรีย์ เรื่องแรกที่ผมดูมั้ง
โชกุน บทประพันธ์ของ เจมส์ คลาเวลส์
เรื่องของ ต้นหนเรือฮอลันดา ที่เรือแตกและมาขึ้นฝั่งที่หมู่บ้านประมงแห่งหนึ่งของญี่ปุ่น และมีส่วนสำคัญในการช่วยสอนการใช้อาวุธสมัยใหม่ ให้แก่ขุนนางญี่ปุ่นในตระกูลโตกูกาวา จนสามารถมีกำลังทหารแข็งแรง ต่อสู้ช่วงชิงอำนาจ จนขุนนางคนดังกล่าวสามารถขึ้นสู่ตำแหน่งโชกุน ซึ่งเป็นตำแหน่งสูงสุดได้
ริชาร์ด แชมเบอร์แลน รับบท แบล็กธอร์น ต้นหนเรือแตกสุดหล่อ ที่ต้องมาใช้ชีวิต แลกเปลี่ยนเรียนรู้ในวัฒนธรรมตะวันออกแบบญี่ปุ่น โตชิโร มิฟูเน่ รับบทโตระนากะ ขุนนางญี่ปุ่นที่แบล็กธอร์นมาช่วยฝึกการใช้อาวุธสมัยใหม่จนมีอำนาจขึ้นสู่ตำแหน่งโชกุน ส่วนนางเอกที่เป็นคนรับใช้ในตระกูลขุนนาง จำชื่อไม่ได้ แต่สวยมาก (จำได้แค่ฉากอาบน้ำแบบญี่ปุ่น)
พล็อตเรื่อง ฉากและประโยคคำพูดที่จำได้ดี คือ โตระนากะ รับปาก แบล็กธอร์นว่า หากช่วยสอนการใช้อาวุธปืน ก็จะช่วยต่อเรือ ให้แบล็กธอร์น เดินทางกลับบ้านเกิดตัวเองได้
แต่ทุกครั้งที่เรือต่อใกล้เสร็จ ก็ต้องมีเรื่องเรือถูกเผาเพราะเหตุจราจลที่ไม่คาดคิด ทำให้แบล็กธอร์น ต้องอยู่ช่วยโตระนากะต่อไปเรื่อยๆ จนขึ้นสู่อำนาจโชกุน โดยแบล็กธอร์นไม่เคยล่วงรู้ว่า คนที่บงการให้เผาเรือ คือ โตระนากะ เอง
“สร้างไปเถอะ ต่อเรือใหม่กี่ครั้งก็ได้ ต่อเสร็จข้าก็จะเผา ตราบใดที่เจ้ายังเป็นประโยชน์ต่อข้า อย่าหวังว่าจะต่อเรือเสร็จ”
ทั้งหมดเป็นมินิซีรีย์ ปี 1980 ดูมาแล้ว 30 กว่าปี
มิมีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับ การร่างรัฐธรรมนูญของบางประเทศ
